Lata 90. David jest sympatycznym i troskliwym facetem. W zasadzie to naprawdę niezła partia: posprząta, ugotuje obiad, a w wolnej chwili pogada o muzyce czy kinie. Na dodatek ma naprawdę wielkie serce. Niestety, los nie zwykł się do niego uśmiechać. Jego ojciec zmarł kilka lat temu, zostawiając go z cierpiącą na demencję matką. Opieka nad chorą kobietą bardzo go pochłania, pożerając w całości jego życie prywatne. Mężczyzna, poszukując odrobiny ciepła i zainteresowania, regularnie zgłasza się do biura matrymonialnego. Tam jednak los również sobie z niego drwi. Osamotnionemu i smutnemu facetowi nie pozostaje nic innego jak zamknąć się w piwnicy sam na sam z odtwarzaczem wideo oraz swoim małym przyjacielem… Andy nie jest jednak do końca prawdziwy. To uśmiechnięty aktor z przypadkowo znalezionego nagrania. Film to błyskotliwie zmontowany materiał sprawiający wrażenie interaktywnej rozmowy z widzem. Zdesperowany David coraz bardziej zagłębia się w relację z wyreżyserowanym przyjacielem. W pewnym momencie znajomość wymyka się spod kontroli, a facet szczerzący się z ekranu zaczyna coraz bardziej wpływać na prawdziwe życie Davida.